به گزارش پایگاه خبری «عصرنمایشگاه»، بنابراین تاکید بر اهمیت غرفه (و غرفه‌سازی) در صنعت نمایشگاهی، نشان‌دهنده ارزش  آن در مجموعه فعالیت‌های نمایشگاهی و تجاری است. با این باور که غرفه‌ها نخستین عامل ایجاد ارتباط بین شرکت و بازدیدکننده هستند، ماهنامه «نمایشگاه» بر آن است که تا حد امکان، غرفه‌های ساخته شده در نمایشگاه‌های مختلف را مورد ارزیابی قرار دهد. در گام نخست، این ارزیابی از جایگاه بازدیدکنندگان انجام می‌شود. پس از آن قصد داریم تا با همکاری انجمن غرفه‌سازان و با استفاده از استانداردهای بین‌المللی، دست به تدوین استانداردهای داخلی بزنیم. بی‌شک استاندارد شدن روند غرفه‌سازی، راه را برای ایده‌پردازی و بروز خلاقیت در این حرفه باز خواهد کرد. لازم به ذکر است که به دلیل محدودیت منابع انسانی، فقط غرفه‌های سه نمایشگاه در تهران برای ارزیابی انتخاب شده‌اند. این اقدام در مراحل اولیه قرار دارد و تنها تاکیدی بر اهمیت غرفه‌سازی در صنعت نمایشگاهی است.

هر رویدادی در نوع خود نقش مهمی در وضعیت اقتصادی یک کشور ایفا می‌کند. حمل‌و‌نقل و خدمات شهری از آن قسم موضوعاتی است که هرساله باید حرف جدیدی در جهت زیباسازی، استفاده بهینه انرژی و کاهش آلایندگی‌ها داشته باشد. همبستگی معنایی تابلوهای علائم شهری و انتقال موضوع، تولید اتوبوس‌های شهری با قابلیت جا‌به‌جایی تعداد بالایی از مسافر و همچنین سازگار با حفظ پاکی از نکات قابل اهمیت این رویداد است. اما از نگاه بازدیدکنندگان و ارزیابان غرفه‌سازی به این مهم می‌رسیم که غرفه‌سازی و میزان اهمیت به طراحی غرفه تا حدود زیادی به کیفیت و چگونگی ارائه محصولات، خدمات و ماموریت آن شرکت مرتبط است.
ما سفر نمایشگاهی را با قدم زدن در سالن‌ها شروع کردیم. در گام نخست، غرفه شرکت «زامیاد» نظرمان را جلب کرد. طراحی با تلفیق رنگ‌های سفید و سرمه ای در غرفه‌ای نسبتا بزرگ بود. نام تجاری «زامیاد» در همه جای غرفه به چشم می‌خورد. یک کامیون سفید عروسک‌مانند که با ترکیب رنگی غرفه تناسب داشت، جزو تزیینات در یک سمت غرفه بود. پوسترهای گرافیکی هم در اول، وسط و آخر غرفه به در و دیوار چسبیده بودند. میز و صندلی برای گفت‌وگوهای دوستانه در دو طرف غرفه فراهم بود و یک فضای خاص برای مذاکرات هم در نقطه مرکزی غرفه در پشت کانتر اطلاعات تعبیه شده بود. از ضعف‌های این غرفه می‌توان به نورپردازی نامناسب اشاره کرد. اما در کل، غرفه زامیاد را می‌توان در زمره غرفه‌های معمول و کلاسیک قرار داد.
در نزدیکی غرفه زامیاد، غرفه‌های «الو پیک» و «همراه اول» را دیدیم. حضور این شرکت‌ها در نمایشگاه نشان‌دهنده هوشمندی مدیران آنها بود. همراه اول همان طراحی همیشگی را با ترکیب رنگی لوگوی خود رعایت کرده بود. ابعاد غرفه نسبت به غرفه‌ای که همه‌ساله در تلکامپ می‌گیرد، قابل مقایسه نبود. نکته جالب اینکه میز کانتر در فضای داخلی غرفه قرار داشت و بازدیدکننده را برای طرح سوال درباره چگونگی ارتباط همراه اول با این رویداد به داخل دعوت می‌کرد.
«الو پیک» هم می‌خواست خود را بیشتر مطرح کند، بنابراین به طراحی غرفه خود اهمیت داده بود. رنگ‌های آبی روشن، سرمه‌ای و سفید در غرفه‌ای دو‌نبش ترکیب خوبی داشتند. مانیتور زیبایی هم در دیوار محدب بخش میانی غرفه قرار داشت. طراحی نسبتا کامل اما با رعایت همان شیوه‌های کلاسیک بود.
چند قدم آمدیم تا به غرفه «الیز خودرو» رسیدیم. آنچه‌ ما را به درنگ واداشت، وجود خودروهای سبک قدیم و برقی‌های سبک جدید بود. اما در چیدمان این پدیده‌های جدید و قدیمی کاستی‌هایی به چشم می‌خورد. اول اینکه جایی برای راه رفتن و حرکت بین ماشین‌ها نبود، اما باز جای شکرش باقی بود که دو کانتر سفید رنگ برای پرسش و پاسخ گذاشته بودند.
در ادامه بازدید، غرفه شرکت «زینگ» نظرمان را جلب کرد. این غرفه با گل‌های طبیعی زیبا و کانترهایی با فواصل منظم طراحی شده بود و به نوعی مهندسی فضا فراموش نشده بود. اتاق نشیمن و مذاکرات هم توسط دیوارهای کوچک از فضای عمومی غرفه کاملا جدا شده بود. حرف Z به عنوان نماد شرکت ‌روی کانترها با طراحی بامزه و انیمیشنی از فرم سامانه‌ای شرکت خبر می‌داد. روی هم رفته طراحی غرفه به نام صاحبش وفادار بود. البته بهتر بود که در تنظیم نور بخشی از غرفه دقت بیشتری به عمل می‌آمد.
«صنایع خودرو زرین اصفهان» هم از رنگ‌های زیبای سفید و سرمه‌ای استفاده کرده بود. غرفه جزیره‌ای بود و در نبش آن به صورت مدور با شیشه اتوبوس به عنوان یک نماد طراحی شده بود. از دورتر که نگاه کردیم، متوجه شدیم هدف شبیه‌سازی یک دیوار غرفه به جلوی اتوبوس بوده است. چندین اتوبوس تازه تولید هم در قسمت دیگر غرفه قرار داشتند. فضا نسبتا وسیع بود و طراحی آرامش شما را حفظ می‌کرد.
در همسایگی این غرفه، «شهاب خودرو» قرار داشت. اتوبوس‌هایی که قرار است نیازهای بخش حمل‌و‌نقل برقی در شهر را تامین کنند، در گوشه‌ای به طور مورب پارک بودند. قرار دادن یک کامیون قدیمی و خوش‌بر‌و‌رو در وسط اتوبوس‌های عظیم ایده جالبی بود که در غرفه اجرا شده بود و حسی نوستالژیک و دلپذیر از صنعت حمل‌و‌نقل روزگاران گذشته را منتقل می‌کرد. فضای اتاق مذاکره با دیوار و شیشه احاطه شده بود. در کل طراحی مورد قبول و شایسته این رویداد بود.
هنوز لذت تماشای غرفه شهاب خودرو با ما بود که ناگهان خود را در مقابل غرفه شرکت «بارز» یافتیم. طراحی ضعیفی داشت. در واقع معلوم نبود بازار شام است یا نمایشگاه خدمات شهری؟! تابلوی علامت راهنمایی رانندگی پهلو به پهلوی سطل زباله چه می‌کرد؟ غرفه دیواری نداشت و بیشتر سعی شده بود که هر محصولی که در کارخانه موجود است در غرفه قرار بگیرد. ظاهرا این شرکت قبل از رویداد، ایده‌ای برای حضور در آن نداشته است.
به سالن 38 رفتیم. به محض ورود عظمت «بهمن خودرو» توجه ما را جلب کرد. شاید بتوان گفت که بزرگ‌ترین غرفه از آن این شرکت بود. طراحی بهمن خودرو چیزی شبیه به حضورش در نمایشگاه بین‌المللی صنعت خودرو در شهرآفتاب بود. از نکات مثبت این غرفه، قابلیت بازسازی و استفاده مجدد از قطعات آن است. این غرفه‌ها در جهت سازگاری و دوستی با طبیعت در نمایشگاه‌های بعدی هم قابل استفاده هستند. به همین خاطر غرفه‌های «بهمن خودرو» همیشه در یک نوع طراحی است، البته از تنوع کار کم می‌کند اما شهر و محیط زیست را آلوده‌تر نمی‌کند. در یک سوی غرفه محصولات شرکت و ماشین‌های وفادار آتش‌نشانی قرار داشتند. در وسط غرفه، یک دیوار شکم‌دار با زمینه سرمه‌ای، اسامی شرکت‌های در ارتباط با «بهمن خودرو» را با استفاده از نورهای ال‌ای‌دی به نمایش گذاشته بود. در پشت دیوار پلکانی به سمت اتاق مذاکرات شیشه‌ای و گرد تعبیه شده بود و در پایین اتاق مذاکرات فضایی با میزهای سرپایی کوچک و کانتر نوشیدنی وجود داشت. این فضا نسبتا سرد و سنگین بود و بهتر بود از گل‌های تازه و رنگی برای جان‌بخشی استفاده می‌کردند. نورپردازی غیراصولی نیز یکی از نقاط ضعف این غرفه بود.
پس از بهمن خودرو به غرفه «کاماز» برخوردیم. غرفه وسیعی بود اما به طرز عجیبی وسط غرفه فضا خالی بود. شاید برای پارک خودروی سنگین یا جهت استراحت و یا کار دیگری در نظر گرفته شده بود. به هر حال غرفه در نقطه دید خوبی قرار داشت. در چپ و راست غرفه کانترهای اطلاعات و در وسط اتاق مذاکره قرار داشت. قرینه‌سازی رعایت شده بود. ماکت سرمه‌ای رنگ نام شرکت با نور ال‌ای‌دی، طراحی یک دیوار غرفه بود. فضای خالی و برهنه وسط غرفه از جذابیت آن کم می‌کرد.
شرکت تولیدی و صنعتی «مایان فولاد» هم یک جعبه سیاه برای طراحی اتاق مذاکره به ذهنش رسیده بود. روی جعبه سیاه لوگوی شرکت با ترکیب سفید وسیاه و پنجره‌ای شبیه به آکواریوم طراحی شده بود. غرفه مرز و دیواری نداشت و تنها نقطه محرک آن اتاق مذاکره بود.
از بین شرکت‌های فعال در زمینه موتور و دوچرخه برقی، «اروند موتور پاک» توانسته بود نمایش تمیز، تا حدی متفاوت و کارآمدی را نشان بدهد. با اینکه غرفه خطی و بلند بود اما قرینگی، چیدمان به ترتیب و فضاسازی قدم قدم رعایت شده بود. دوچرخه‌های برقی این شرکت روی سکوهایی در معرض دید قرار داشتند. اما فقط در روز آخر بود که بازدیدکنندگان اجازه یافتند تا محصولات این شرکت را مورد آزمایش قرار دهند.
«پارک سبز ایرانیان» به عنوان شرکتی خوشنام و پیشرو در صنعت تجهیزات پارک‌ها و شهری، موفق به طراحی خوبی شده بود. غرفه با رنگ‌های سفید و سبز به عنوان نمادهای پاکی و سبزی و فضای دلنشین نشیمن در دو طرف غرفه طراحی شده بود. در وسط شاهد اتاق مذاکرات با دیوارهای مزین شده به طراحی و برش بودیم. دو دست مبل در داخل اتاق چیده شده بود و تفاوت جایگاه میهمانان اتاق مذاکره و روسای شرکت دچار کمی هرج و مرج شده بود، همه در کنار هم نشسته بودند و بهتر این بود که جایگاه مذاکره‌کنندگان از کارمندان شرکت جدا می‌شد. پشت اتاق مذاکره کانتر سرو نوشیدنی در شکلی راهرو مانند قرار داشت.
غرفه شرکت «تجهیزات دانا» کار جالبی انجام داده بود. در این غرفه تقریبا همه چیز سر جایش قرار داشت. این شرکت به جای اینکه پارکینگ طبقاتی خود را به سالن بیاورد از یک قالب سازه‌ای کوچک به عنوان یک دمو در دیوار غرفه استفاده کرده بود.
  نمایشگاه تجهیزات بیمارستانی
در ادامه گردش نمایشگاهی، به نمایشگاه تجهیزات بیمارستانی هم سر زدیم.
غرفه شرکت Gerflor نمای جذابی داشت، اما غرفه خالی بود. دیواره‌های کناری غرفه خیلی حیف شدند. تنها کانتری شبیه به بخش اطلاعات بیمارستان با تعدادی مجله و کاتالوگ و آقایانی که بسیار مرتب مشغول پاسخگویی بودند به همراه چهار تا مبل که در پشت کارمندان قرار داشت، اجزای چیدمان غرفه بودند. البته مدیران این شرکت کار ارزنده‌ای انجام دادند. آنها هزینه غرفه‌سازی را برای کمک به زلزله‌زدگان کرمانشاه اختصاص دادند.    در این رویداد تقریبا بیشتر غرفه‌ها از استانداردهای روز دنیا تا حد امکان استفاده کرده بودند. مثلا شرکت «وینیفلکس» که در زمینه کفپوش و دیوارپوش درمانی فعالیت می‌کند، از تمامی فضای غرفه خود به خوبی استفاده کرده بود. قسمت مذاکرات سقف کوتاه‌تری داشت که به صمیمیت و اختصاصی بودن اتاق مذاکره اشاره داشت. تابلوهای تبلیغاتی محصولات شرکت به طور منظم در طراحی غرفه لحاظ شده بود. اندازه‌ها در این غرفه مورد توجه بود. کما اینکه در قرینه این غرفه، شرکتی دیگر با همین متراژ و مختصات قرار داشت که متاسفانه به دلیل عدم رعایت نکات طراحی و زیبایی‌شناسی از جذابیت محروم بود.   اگر بخواهیم به یکی از گل‌های سرسبد غرفه‌های این نمایشگاه اشاره کنیم، قطعا باید از غرفه «گروه مهندسین راه و ساختمان 142» یاد کنیم. طراح این غرفه بانویی حرفه‌ای بود. رنگ قالب غرفه، قرمز و سفید بود. گل‌های رز سفید و قرمز در گلدان‌هایی با سایز‌های کوچک و بزرگ، بخشی از دیوار غرفه را تزئین کرده بودند. بخش خصوصی و عمومی غرفه کاملا مجزا و مشخص بود. در جای جای غرفه اصول مهندسی تا حد کارآمدی رعایت شده بود. این را حس می‌کردید که در نمایشگاه هستید و غرفه‌سازی را به چشم می‌بینید. این غرفه راه ورودی زیادی نداشت که بازدیدکننده از هر طرف وارد شود و کنترل آن مشکل بشود. بنابراین تنها دو طرف کاملا باز بود، یک طرف شما را به بخش مذاکرات هدایت می‌کرد و بخش دیگر به فضای غرفه که برای پاسخگویی در نظر گرفته شده بود. دیوار پشتی غرفه شیاربندی شده بود و در بین هر شیار گلدان زیبای کوچکی قرار داشت. طراحی این اجازه را به شما می‌داد تا حین عبور از کنار غرفه، از لا‌به‌لای دیواره‌ها نگاهی به داخل بیندازید. در بخش دیگر دیوار نقشه کشور عزیرمان ایران هم به چشم می‌خورد. پایه میز اطلاعات هم گویای نام تجاری شرکت 142 بود. در مجموع، این غرفه انرژی مثبتی داشت.  لذت تماشای زیبایی این غرفه هنوز با ما بود که تصمیم گرفتیم سری هم به سالن‌های 7 و 8 بزنیم. در این سالن‌ها، نمایشگاه لوستر بر پا بود.
نمایشگاه لوستر
غرفه‌سازی در این رویداد به دلیل زیبایی شگفت‌انگیز لوسترها و دکورها خیلی به چشم نمی‌آمد. اما در این میان «لوستر مهدی» قصر کوچکی را با چیدمان فکر شده و تقریبا هماهنگ با هر محصولش ساخته بود. لوستر «منجی» هم تمام محصولات خود را با یک سطح ارتفاع، خیلی اصولی و زیبا طراحی کرده بود.اتاق مذاکرات هم با حصاری هنری و اختلاف از سطح زمین دقیقا در نقطه جزیره‌ای غرفه در لا‌به‌لای لوسترها قرار داشت.
«گروه تولیدی صنعتی  پرتو» هم ورودی باشکوهی داشت و از آینه‌های تزیینی به خوبی در طراحی دکوراسیون استفاده کرده بود. اما بهتر این بود که به جای کانتر پی‌وی‌سی از میزهای چوبی و پرنقش و نگار خود استفاده می‌کرد.    شرکت «نقشینه»هم ظاهرا خیلی به طراحی فکر کرده بود اما گاهی اندیشه زیاد مشکلاتی را ایجاد می‌کند. مثلا یک ضعف طراحی و اجرا در این غرفه، لوستر بزرگی بود که دقیقا بین صورت کارمند پشت کانتر اطلاعات و بازدیدکننده قرار داشت و شما برای طرح سوال خود باید لوستر را کنار می‌زدید. همچنین ورودی‌های نا‌بجا و ویترین‌هایی که با شیشه‌های بزرگ‌تر از قالب پوشانده شده بودند، غرفه را از معیارهای یک طراحی حرفه‌ای دور می‌کرد. تنها اتاق مذاکره نسبت به بقیه قابل قبول بود.   نکته دیگری که باید در برخی غرفه‌های این نمایشگاه رعایت می‌شد، طبقه‌بندی سایز لوسترها بود.  در بعضی غرفه‌ها لوسترهای بلند و کوتاه در کنار هم قرار گرفته بودند و برای دیدنشان باید مدام سرمان را بالا و پایین می‌بردیم. این برای حال ما که نه، بلکه برای حال غرفه‌داری که 8 ساعت از عمر خود را باید در بین این لوسترها می‌گذارند، سخت بود. لوسترهای بلند باید در جایی قرار بگیرند که در مسیر رفت و آمد نباشند. سقف مرتفع در نمایشگاه لوستر برای هر غرفه جزو آیتم‌های مثبت است.