به گزارش پایگاه خبری«عصر نمایشگاه » به نقل از شرق ، رویدادی با امیدها و افسوس‌های فراوان که اگر برنامه‌ریزی، تبلیغات، اجرا و هدف‌گیری بهتری داشت، می‌توانست مقدمه‌ای برای تبدیل‌شدن نمایشگاه کیش به رویدادی تأثیر‌گذار در آینده خاورمیانه شود.

متأسفانه نمایشگاه سال جاری، گذشته از برخی رویکردهای مثبت، در‌ عمل تکرار همان راهی بود که در دوره‌های پیشین برگزاری، بدون نتیجه‌ای چشمگیر، انجام شده بود؛ راهی که به‌طور‌قطع، مسیر توسعه‌ای که از آن انتظار می‌رفت و رقابت با رویدادهای مهم هوانوردی منطقه‌ای، مانند نمایشگاه دوبی و بحرین، از آن عبور نمی‌کند. در نگاهی کلی، نمایشگاه سال جاری کیش به‌طور متوسط 20 درصد بزرگ‌تر از دوره قبلی بود و در مقایسه با دوره‌های قبل، شرکت‌کنندگان بین‌المللی استقبال به‌مراتب بیشتری از آن کرده بودند. بااین‌حال، همچنان جای خالی بسیاری از غول‌های مطرح دنیای هوانوردی که پیش از برگزاری نمایشگاه امید زیادی به حضور آنها می‌رفت، به‌وضوح احساس می‌شد.

در ماه‌های منتهی به نمایشگاه، اخبار ضدونقیض زیادی از احتمال حضور شرکت‌های بزرگ صنعت هوایی، مانند بویینگ و ایرباس، در نمایشگاه کیش به گوش می‌رسید. حتی شایعاتی مبنی بر رزرو‌شدن غرفه‌ها از سوی این شرکت‌ها شنیده ‌شده بود؛ اما درنهایت، تقریبا هیچ‌کدام از شرکت‌های بزرگی که انتظارشان را داشتیم، در نمایشگاه حاضر نشدند. موضوعی که نه تنها شرکت‌های داخلی که حتی برخی از شرکت‌های خارجی شرکت‌کننده، مانند لوفت هانزا را هم به خاطر اطلاع‌رسانی حضور احتمالی آنها، کمی غافلگیر کرده بود.

از میان مهم‌ترین شرکت‌های خارجی حاضر در نمایشگاه هم، می‌توان به UAC (یونایتد ایرکرفت کورپوریشن) و راشن هلیکاپترز روسیه، میتسوبیشی ژاپن و MTU و Lufthansa Tech آلمان، اشاره کرد؛ ضمن آنکه شرکت‌های بزرگ و کوچک دیگری از اروپای غربی و شرقی و کشورهای آسیایی هم در نمایشگاه، غرفه داشتند. همه این شرکت‌ها هم با لب‌هایی دوخته به نمایشگاه آمده بودند و عملا هیچ اشاره‌ای از قراردادهای احتمالی یا گفت‌وگوهای خود با طرف‌های ایرانی بروز نمی‌دادند.

به‌عنوان‌مثال، میتسوبیشی به‌طورمشخص مذاکرات برای فروش هواپیماهای منطقه‌ای MRJ خود را به ایران، تأیید کرد؛ اما از ذکر نام مشتری‌های احتمالی ایرانی طفره رفت. به علاوه ابراز کرد هنوز در مراحل ابتدایی چنین مذاکراتی هستند و همچنان هیچ قراردادی امضا نشده است. در صورت امضای قرارداد هم، حداقل تا سال 2018، نمی‌تواند هواپیمایی را به ایران تحویل دهد. لوفت هانزا تک (بازوی تعمیر و نگهداری شرکت هواپیمایی آلمانی لوفت هانزا) نیز از درجریان‌بودن مذاکراتی مشابه برای همکاری در تعمیر و نگهداری هواپیماهای ایرانی خبر داد؛ اما از اشاره به جزئیات احتمالی خودداری کرد.

این در حالی بود که به‌ظاهر، مذاکرات پشت‌پرده‌ای بین این شرکت و ایران‌ایر و چند شرکت دیگر در مدت نمایشگاه و پیش از آن، در جریان بود. شرکت‌های روسی که امسال به وضوح پررنگ‌تر از گذشته در کیش حاضر شده بودند، ظاهرا درگیر مذاکراتی متعدد با طرف‌های ایرانی بر سر هواپیماهای مسافربری خود شامل «سوپرجت100» و ‌«ام سی٢١» بودند که به نظر نمی‌رسید خیلی در این زمینه به موفقیت رسیده باشند.

شرکت‌های داخلی طبق انتظار، پررنگ ظاهر شده بودند. تقریبا همه شرکت‌های هواپیمایی، غرفه‌ای چشمگیر در نمایشگاه داشتند؛ به علاوه بعضی از مهم‌ترین شرکت‌های حوزه دفاعی، شاید برای اولین‌بار، برخی از مهم‌ترین دستاوردهای خود در حوزه هوانوردی را با دستانی گشاده به نمایش در می‌آوردند. به‌عنوان‌مثال غرفه هسا (شرکت صنایع هواپیماسازی ایران) شاهد حضور بسیاری از پهپادهای مشهور این شرکت، مانند حماسه، ابابیل و کرار بود. همچنین پنها (پشتیبانی و نوسازی هلیکوپترهای ایران) نیز با خود هلیکوپترهای 206 و ٢١٢ (بدنه) را برای نمایشگاه آورده بود.