به گزارش پایگاه خبری«عصر نمایشگاه»، موضوع نمایشگاه، از لابه‌لای ساختار فیزیکی هر یک از بناها و همچنین مجموعه سایت به عنوان یک کل، کاملا هویدا بود و تاثیرات آن به راحتی در دیدگاه‌ها و عکس‌العمل‌های بازدیدکنندگان به وضوح دیده می‌شد.در طراحی نمایشگاه جهانی میلان، ارتباط عجیبی بین بخش‌های مناطق نمایشگاهی ملی، مناطق موضوعی و مناطق مشارکتی وجود داشت. در بدو ورود، بازدیدکنندگان با فضایی موضوعی متشکل از کشورهای مستقل و سازمان‌ها و موسسات شرکت‌کننده هماهنگ با طرح جامع به صورت طیفی خوش و منظره‌ای زیبا روبه‌رو می‌شدند.

همه کشورهای شرکت‌کننده در محورهای شرقی – غربی گذرگاهی بزرگ که به زبان ایتالیایی «Decumanus» نامیده می‌شود، قرارداشتند. در این خیابان جهانی، هر فضای مستقلی به عنوان جزیی از کل، در تشریح موضوع اصلی نمایشگاه، نقشی را بازی می‌کرد. ارائه غذا در قسمت‌های مختلف این خیابان، بخشی جدایی‌ناپذیر از موضوع نمایشگاه بود. کشورهای شرکت‌کننده با فاصله 18 متر از یکدیگر قرار گرفته بودند. از همه کشورهای شرکت‌کننده خواسته شده بود در رابطه با زمین، آب، خورشید، منابع تغذیه، زندگی و سیاره، در فضاهای سرپوشیده و باز غرفه‌های خود، جلوه‌های ویژه‌ای را برپا کنند و در زمینه توجیه موضوع نمایشگاه، «تغذیه زمین، انرژی برای حیات» به صورتی هنرمندانه مشارکت کنند.
اساس تفکر تیم طراحی نمایشگاه جهانی میلان روی پنج محور قرار داشت؛ مرکزیت موضوع نمایشگاه‌، نقش رهبری کشورهای شرکت‌کننده‌، کیفیت تنظیم مجموعه فضای نمایشگاهی‌، احداث غرفه‌ها و گویایی آنها در ارتباط با ارائه موضوع نمایشگاه و بالاخره اطمینان از اینکه این نمایشگاه به رغم زیبایی و جذابیت، بتواند ایده واقعی برگزارکنندگان آن را برای بازدیدکنندگان و کل مردم جهان تشریح کند.
عقلانیت در رابطه با تفهیم موضوع در چارچوب یک طراحی جذاب و مرتبط با موضوع نمایشگاه در تمام مراحل فعالیت‌ها‌، مورد توجه مهندسین معمار بود و همانگونه که در بخش اول تاکید شد، نمایشگاه جهانی میلان روی رفع گرسنگی از فقرا، ندارها و بیچارگان جهان تاکید داشت و در این ارتباط‌، اکثر کشورهای شرکت‌کننده با برگزارکنندگان همکاری کردند و در طراحی‌های ویژه غرفه‌های خود تلاش کردند نکته مهم چگونگی استفاده از منابع محدود زمین برای رفع نیازهای انسان‌ها در چارچوب روشی هوشمندانه و پایدار را به بازدیدکنندگان نشان دهند.
کشورهای شرکت‌کننده در دو طرف طول خیابان جهانی به عرض 35 متر و طول بیش از یک کیلومتر‌، در مکان‌های متعلق به خود‌، غرفه‌های زیبایی را برپا کرده بودند‌. این کشورها، موضوع نمایشگاه را از دیدگاه‌های متفاوت و در چارچوب‌های دقیق و به‌یادماندنی تفکرات از پیش تدوین شده و در قالب‌های جذابی ارائه کرده بودند که در برخی از این غرفه‌ها‌، ارائه تفکر و دیدگاه از فضای سرپوشیده شروع می‌شد و به فضای باز امتداد می‌یافت و در برخی دیگر بازدیدکنندگان از فضای باز به فضای سرپوشیده راهنمایی می‌شدند و در مجموع این نتیجه حاصل شد که نوعی تفاهم بین‌المللی در نمایشگاه وجود دارد. این تفاهم بین‌المللی در رابطه با استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر و مجموعه انرژی‌هایی که از خورشید‌، باد‌، آب و خاک به دست می‌آید‌، کاملا محسوس بود.
در نمایشگاه جهانی میلان‌، رقابت فشرده‌ای بین کشورها وجود داشت‌. کشورهای شرکت‌کننده در این نمایشگاه در طراحی غرفه‌های خود‌، آزادی کامل داشتند‌. تنها مسئولیت این کشورها‌، ارتقای کیفی موضوع نمایشگاه بود‌. در این ارتباط آنها می‌توانستند دستاوردهای خود در زمینه‌های کشاورزی‌، صنعت‌، فناوری اطلاعات و ارتباطات و تحقیقات در بخش غذا را آنگونه که خود می‌خواستند به معرض نمایش بگذارند‌.
 
منطقه کاردو (The Cardo Area) 
ایتالیا به عنوان کشور برگزارکننده نمایشگاه‌، این حق را داشت که ویژگی‌های خود را در چندین مکان ارائه کند. در نمایشگاه جهانی میلان خیابانی عریض، خیابان جهانی را قطع می‌کرد که به این خیابان کاردو می‌گفتند. کشور میزبان به‌جز غرفه بسیار بزرگ، جذاب و زیبای ایتالیا، در مناطق کاردو و آکس‌های شمالی و جنوبی خیابان بزرگ، آثار تاریخی و دیدگاه‌های ذهنی خود را به صورت نمادین برپا کرده بود. در منطقه کاردو و در تقاطع با خیابان جهانی، چهارراهی به طول و عرض 66 × 66 متر وجود داشت. در این منطقه مرکز مجازی کل نمایشگاه برپا شده بود و این ساختمان به صورت سمبلیک مکانی بود که از طریق آن همه دنیا با نمایشگاه ارتباط برقرار می‌کرد. این چهارراه، فضایی هنری بود که بعدازظهرها‌، هنرمندان ایتالیایی و همچنین هنرمندان کشورهای شرکت‌کننده، در آن برنامه‌های هنری اجرا می‌کردند. در همین مکان، ساختمان بزرگی به نام «قصر ایتالیا» (Palazzo Italia) برپا شده بود که شرکت‌کنندگان و بازدیدکنندگان می‌توانستند در آن بنشینند و ضمن استراحت کردن، برنامه‌های هنری را ببینند. و در بخش شرقی خیابان جهانی نیز درخت زندگی یا درخت ابدیت (The Tree of Life) یا (The Tree of Eternity) خودنمایی می‌کرد. به عقیده مذهبی ایتالیایی‌ها، ریشه‌های این درخت در بهشت و شاخه‌های آن روی کره زمین گسترده است.

بخش کاسینا تریولزا (The Cascina Triulza)
کاسینا تریولزا یک خانه روستایی ایتالیایی است که در مزارع اطراف میلان از آن استفاده می‌شود. این ساختمان قدیمی و کهنه که حال و هوای خاصی به آن نقطه از نمایشگاه داده بود، نمونه‌ای از معماری تاریخی منطقه لومباردی و میراث فرهنگی ایتالیا محسوب می‌شود.
کاسینا تریولزا این فرصت را در اختیار شرکت‌کنندگان مرتبط با جامعه شهری گذاشته بود که تجربیات، دیدگاه‌ها و فعالیت‌های خود را در رابطه با آموزش، پرورش، همکاری‌های تعاونی، توسعه و پیشرفت و تعلیم و تربیت مرتبط با موضوع نمایشگاه جهانی میلان را به صورت تشکیل سمینارهای علمی، سخنرانی‌ها و برپایی تئاترهای دانشجویی و دانش‌آموزی و همچنین ادبیات مکتوب ارائه کنند.

هنرها‌، غذاها و آیین‌ها
نمایشگاه‌های جهانی از سال 1851 تاکنون همگی روی هنر تکیه کرده و بر آن صحه گذاشته‌اند. نمایشگاه جهانی میلان نیز با استثنا نبودن از این قاعده، یکی از غرفه‌های بزرگ خود را به عناوین «هنرها، غذاها و آیین‌ها» اختصاص داده بود. در این غرفه رابطه بین هنرها و آیین‌های مختلف مرتبط با غذا در جهان، ترجمانی تاریخی از زیبایی و تاثیر اساسی غذا بر تفکر انسانی و پرورش نسل‌های سالم و هوشمند و همچنین نفوذ غذا روی خلاقیت هنری و مسیری که در طول تاریخ پیموده و موضوعات مرتبط با غذا که در هر شکلی با هنر مربوط می‌شود، تشریح شده بود.
اختصاص غرفه‌ای به مساحت 7000 متر مربع با عنوان «هنر و غذا» چشم‌اندازی جامع و غنی از این واقعیت را ارائه می‌داد که چگونه غذا و تغذیه به عنوان یک مهم در آثار دیداری، مجسمه‌سازی و هنرهای محیطی هنرمندان بزرگ جهان از سال 1851 تاکنون مورد توجه قرار گرفته است و با عبور از گذرگاه زمان و در سال 2015 میلادی به صورتی خلاقانه، خمیرمایه موضوع نمایشگاه جهانی میلان شده است.  نمایشگاه جهانی 2015 میلان، اولین نمایشگاهی بود که خود را با استانداردهای بین‌المللی «مدیریت پایدار رویدادها» (The sustainable management of the events)‌، یعنی ایزو 20121 برای مدیریت جامع و ایزو 14064 برای اندازه‌گیری انتشار گازکربنیک (CO2) تطبیق داد.
اگر به تاریخچه نمایشگاهی شهر میلان توجه کنیم، درمی‌یابیم که میلان را صرفا نمایشگاه‌های مختلف محلی، ملی، بین‌المللی و جهانی به یک ابرشهر بین‌المللی تبدیل کرده‌اند. اولین نمایشگاه بین‌المللی میلان در سال 1874 برگزار شد که مورد استقبال بی‌نظیر اروپایی‌ها و چند کشور از قاره آسیا واقع شد. میلانی‌ها با تشخیص این واقعیت که برگزاری نمایشگاه‌های بین‌المللی می‌تواند در پیشرفت جهشی شهرشان موثر واقع شود و با درایت و دوراندیشی که داشتند از چند سال قبل از سال 1874 به‌سرعت در‌صدد فراهم‌کردن زیرساخت‌های مورد نیاز برای برپایی یک نمایشگاه بین‌المللی برآمدند و طی جلساتی متعدد که با همکاری‌های چشمگیر استانداری لومباردی همراه بود، مواردی نظیر گمرک، چگونگی اخذ ویزا، سیستم حمل و نقل بین‌المللی، انبارهای مورد نیاز، ساخت هتل‌های جدید برای اسکان شرکت‌کنندگان، برپایی سالن‌های بزرگ نمایشگاهی، آموزش کارکنان نمایشگاهی در زمینه‌های چگونگی برپایی یک نمایشگاه بین‌المللی و یادگیری زبان انگلیسی، آموزش تجار، واردکنندگان و صادرکنندگان در رابطه با چگونگی انجام مذاکرات و امضای قراردادها که با همکاری سازمان نمایشگاه‌های بین‌المللی میلان و اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی این شهر صورت گرفت، را مطرح و ضمن هماهنگ کردن همه موارد فوق به صورت شبکه‌ای و یافتن راه‌حل‌های مشکلات، شالوده و زیرساخت مورد لزوم را با هم‌اندیشی در سطحی بالا پایه‌ریزی کردند، به‌گونه‌ای که آنها نه تنها توانستند نمایشگاه سال 1874 بلکه نمایشگاه جهانی 1906 را نیز در بالاترین سطح ممکن برگزار کنند.
با برگزاری موفقیت‌آمیز نمایشگاه بین‌المللی 1874‌، میلان جاه‌طلبی برگزاری نمایشگاه‌های بین‌المللی تخصصی صنعتی و هنری را به‌دست آورد به‌گونه‌ای که به عنوان «شهر جاه‌طلب برگزاری نمایشگاه‌ها» شناخته شد و تا آغاز سال 1906‌، صدها نمایشگاه بین‌المللی را برگزار کرد‌. با برگزاری نمایشگاه‌های جهانی 1906 و 2015 میلادی، میلان ثابت کرد که چنانچه شهری بخواهد در کل جهان مطرح شود باید شهامت این کار را داشته باشد‌.
نمایشگاه جهانی میلان، این دیدگاه را به اثبات رساند که نمایشگاه‌ها و به ویژه نمایشگاه‌های جهانی، میعادگاه‌های اندیشه‌های والای بشری، هم‌افزایی اینگونه اندیشه‌ها و نزدیک‌کننده آرای متفاوت ملت‌ها در زمینه‌های گوناگون هستند. البته کشورها در همه نمایشگاه‌های جهانی نشان داده‌اند که می‌کوشند تا راه‌های همکاری و تشریک مساعی را باز نگه دارند و این تلاش‌ها در اوایل قرن بیست و یکم و در نمایشگاه‌های جهانی آیچی ژاپن و شانگهای چین احساس شده بود‌.  در ارتباط با مورد فوق‌الذکر‌، نمایشگاه جهانی میلان از موقعیت ممتازی برخوردار بوده است. این نمایشگاه در حقیقت مجمعی چند‌بعدی بود و اهداف چندگانه‌ای را دنبال می‌کرد. شرکت‌کنندگان در این نمایشگاه نشان دادند که چنین دیدگاه برجسته‌ای ریشه در تاریخ دارد که مراحل تکاملی آن را می‌توان در طی قرون جست‌وجو کرد.  در نمایشگاه جهانی میلان‌، این واقعیت نمودار شد که برپایی یک نمایشگاه جهانی برجسته و اثرگذار به یک منش جهانی نیازمند است و اگر چنانچه اینگونه رویدادهای تاریخی، ضمن احترام به سنت‌ها، در قالبی مدرن برپا شوند، خود مدرسه بزرگی خواهند بود که در راه آموزش نسل جدید و بازآموزی بازدیدکنندگان تحصیلکرده و باهوش از سراسر جهان، نقشی بسیار ارزشمند و غیرقابل انکار خواهند داشت. تشکیل هر نمایشگاه جهانی به افزایش دانش و شناخت بازدیدکنندگان کمک می‌کند و اینگونه وقایع تکرارناپذیر که در حقیقت از پدیده‌های سه قرن اخیر به حساب می‌آیند، باعث می‌شوند تا جوامعی غنی‌تر با بینشی وسیع‌تر به وجود آیند چرا که تفکرات جدید در رابطه با حفظ سیاره زمین، به عنوان تنها مأمن انسان، تکامل تدریجی بازدیدکنندگان را باعث خواهند شد و نه تنها در تقویت فرهنگ جوامع موثرند، بلکه در آفرینش فرهنگ‌های جدید نیز خواهند توانست نقشی سازنده را ایفا کنند و بشر را به سوی تکامل رهنمون شوند.  از شماره آینده، غرفه‌های کشورهای برجسته نمایشگاه جهانی میلان معرفی خواهند شد.