به گزارش پایگاه خبری «عصرنمایشگاه»به نقل از گسترش علیرضا جهان پناه  کارشناس و فعال حوزه غرفه‌سازی اظهار داشت:از نگاه ما غرفه سازان، تشکل صنفی برای حرفه مان یک ضرورت حیاتی است. اما به رغم حیاتی بودن آن، از آنجایی که تقریبا تمامی پیشکسوتان این شغل از ادامه وضع موجود دلسرد و نا امید شده و خوش بینی خود را نسبت به آینده آن از دست داده اند، ترجیح می‌دهند که از این حرفه فاصله بگیرند و یا دیگر تمایلی به سرمایه‌گذاری و توسعه آن ندارند.

براستی ریشه مشکلات و این دلسردی کجاست؟ من فکر می‌کنم در قیمت گذاری. در اقتصاد آزاد نرخ را عرضه و تقاضا معلوم می‌کند. در یک بازار سالم رقابتی، نرخ عرضه شده، رابطه مستقیم با کیفیت و نرخ تمام شده دارد. بدیهی است که کیفیت هزینه دارد. تعهد و ارائه سرویس حرفه‌ای نیز هزینه دارد. همچنین ایجاد زیر ساخت برای ارائه محصولات و خدمات با کیفیت ضروری بوده و باز هم سرمایه بر است.

ظاهرا در شرایط حاضر پیش نیاز شغل غرفه سازی فقط یک نرم افزار سه بعدی است، همانند روزی که ساختمان‌سازی فقط نیازمند یک کمچه بود! اما اخیرا به لطف توجه مدیران محترم شرکت سهامی نمایشگاه‌های بین‌المللی، پیش نیاز این شغل به یک آگهی ثبت شرکت و یک لیست بیمه دو الی 3 نفره ارتقا یافته است!

از آنجا که همگی ما دیگر از حاشیه رفتن خسته‌ایم این مقدمه غیر معمول را انتخاب کرده ام و بی‌حاشیه می‌روم سر اصل مطلب و اشاره می‌کنم که حقیقتا ساختار صنفی غرفه سازان در خطر است و امروز بیش ازهر زمان دیگر به ایجاد یک اتحادیه صنفی نیاز داریم و بیش از هرچیز دیگر باید آمادگی کامل برای صرف وقت و انرژی برای رسیدن به تاسیس یک اتحادیه قدرتمند را داشته باشیم.

نمایشگاه در کشور ما رشته‌ای بسیار جوان است و به رغم ظرفیت فراوان اقتصادی و وجود زیرساخت‌های نسبتا مناسب، به نظر من به‌صورت هماهنگ، یکدست و صحیح توسعه نیافته است. وجود یک اتحادیه صنفی فراگیر می‌تواند یک ابزار کلیدی برای ایجاد این هماهنگی و بالندگی و توسعه پایدار باشد.

با وجود اینکه هر یک از انجمن‌های صنفی مرتبط با صنعت نمایشگاهی کشور دارای تجارب چندین و چند ساله در این زمینه هستند و هیات مدیره آنها را افرادی با تجربه و کارشناس تشکیل می‌دهند، اما تنوع بسیار زیاد مشکلات، امکان حرکت کردن در جهت تغییر و بهبود شرایط جاری را بسیار کند و گاه ناممکن کرده است. در این شرایط، بیش از همه نیازمند باور کردن توانایی هایمان و پس از آن نیازمند اتحاد و تعامل بین انجمن‌های صنفی موجود و همچنین توجه و حمایت لجستیگی سیاستگذاران و نهاد‌های دولتی هستیم.

یک تشکل صنفی منسجم و قدرتمند خواهد توانست تدوین‌کننده آیین نامه‌ها و مقررات لازم برای ایجاد و حفظ چهارچوب‌های کمی و کیفی حرفه‌ای باشد. تشکل صنفی پر قدرت و مسئول، میتواند تعیین‌کننده پیمانه‌های ارزیابی اصولی توانایی‌ و شایستگی‌  تیمهای با تجربه باشد.

تشکل صنفی توانا، میتواند سیاستگذار بهبود شرایط بازار کار برای اعضاء خود باشد. تشکل صنفی دانا، میتواند با ترسیم مسیری روشن برای راه آینده، چشم‌انداز جذب سرمایه‌گذاری کار آفرینان را فراهم کند. تشکل صنفی فراگیر می‌تواند با کارشناسی و تدوین فرآیندها، هماهنگی، هم افزایی و تعامل سازنده بین رسته‌های مختلف صنف را بهبود و توسعه بخشد.

در نهایت یک تشکل صنفی به مفهوم واقعی میتواند با جمع آوری و مکتوب کردن دانش تجربی داخلی و استفاده از تجربیات کشورهای دیگر، بستر آموزش نیروی انسانی کارآمد برای توسعه پایدار با کیفیت را فراهم نماید.