به گزارش پایگاه خبری «عصرنمایشگاه»، با تلفیق فرضیه و شواهد مدلی مقایسه‌ای به دست می‌آید که نشان می‌دهد با تاثیر مثبتی روبه‌رو هستیم که ناشی از دو عامل اصلی است: 1) تشریک مساعی ذینفعان  در اتخاذ سیاست‌های فرهنگی و 2) تاکید بیشتر بر هویت جوامع محلی به منزله ارزش متمایزی که با مطرح شدن در این دست نمایشگاه‌ها می‌توانند اعتبار ارزشمندی خلق کنند.

در سال‌های اخیر، فستیوال‌ها و نمایشگاه‌های خاص با مولفه قوی فرهنگی، به مضامین و ایده‌های رایجی برای بررسی اوقات فراغت تبدیل شده‌اند و به لحاظ تعداد و تنوع کماکان رو به رشد و توسعه هستند. بسیاری از جوامع به منظور ارج‌نهادن به فرهنگ و سنت‌های خود و از طرفی معرفی چشم‌انداز و توسعه اقتصادی آن منطقه، به برگزاری نمایشگاه‌ها و فستیوال‌ها رو‌می‌آورند.  فعالیت‌های فرهنگی فوق علاوه بر اینکه به نوعی منبع آموزشی تلقی می‌شوند، به منزله یک بخش اقتصادی قدرتمند نیز به رسمیت شناخته شده‌اند. این نمایشگاه‌ها پتانسیل بازدهی سرمایه‌گذاری قابل توجهی دارند. اثر اقتصادی نمایشگاه‌ها و فستیوال‌ها عمدتا ناشی از هزینه‌های گردشگر در یک حوزه جغرافیایی است. خدمات مرتبط با گردشگر، از جمله محل اقامت، رستوران‌ها و فروشگاه‌ها، ذینفع‌های اصلی نمایشگاه‌ها هستند.
نمایشگاه‌ها و فستیوال‌ها علاوه بر تقویت اقتصاد محلی به تقویت هویت فرهنگی و اجتماعی نیز کمک می‌کنند و بدین لحاظ رابطه بین جوامع میزبان و بازدیدکنندگان را بهبود می‌بخشند و تصویر مقصد را تقویت می‌کنند.
این نمایشگاه‌ها پتانسیل آن را دارند تا علاوه بر توسعه سازمان‌های محلی و ایجاد روابط تجاری جدید، به جذب گردشگر بیشتر کمک کنند که در نهایت، منافع ماندگار جامعه را در بلندمدت موجب می‌شوند. با توجه به اصل توسعه نمایشگاه‌ها، موارد  زیر بیش از پیش مطرح هستند:
الف) برگزاری  نمایشگاه‌های خاص و فستیوال‌ها در جوامع محلی،ب) دینامیک‌های روابط برگزارکنندگان نمایشگاه‌های خاص، پ) عملکرد برگزارکنندگان و همتاهای آنان در جوامع،ت) تغییر روابط بین گروه‌های اصلی ذینفع و دامنه مشارکت جوامع محلی.
طی سال‌های اخیر شمار تحقیقاتی که در خصوص نمایشگاه‌های خاص و فستیوال‌ها انجام می‌شود، به شدت افزایش داشته است؛ زیرا این دست از نمایشگاه‌ها یکی از سریع‌ترین راه‌های جذب گردشگر هستند. مزایای اقتصادی نمایشگاه‌ها و فستیوال‌ها یکی از دلایل اصلی برگزاری آنهاست. اما هدف اصلی نمایشگاه‌های خاص، ایجاد همبستگی اجتماعی است که از طریق تقویت پیوندها در محدوده جامعه صورت می‌گیرد. نمایشگاه‌ها به شکل نمادین، ارزش‌های عمده جوامع محلی را نشان می‌دهند، به نحوی که هرگاه رویداد ویژه‌ای برگزار می‌شود کل جامعه محلی را دخیل می‌کند. این امر نشان می‌دهد که نمایشگاه‌های گردشگری اعتبار محلی را افزایش می‌دهند و هویت فرهنگی، انسجام و آگاهی بیشتری درباره فرهنگ آن ناحیه ایجاد می‌کنند. رویدادها و نمایشگاه‌ها در زمینه تبادل فرهنگی، احیای سنت‌های محلی، بهبود کیفیت زندگی و تصویر و شهرت جامعه، فرصت‌های ارزشمندی خلق می‌کنند. نمایشگاه‌های عمومی مانند نمایشگاه‌های فرهنگی و هنری در ارائه مکانیسم ارتباطی برای ساکنان و تبادل اطلاعات اجتماعی، نقش مهمی ایفا می‌کنند. همچنین یک جنبه عمومی با ارزش دارند: هر یک از اعضای جامعه محلی با مشارکت خود در یک فستیوال یا نمایشگاه هنری تعهد خود را نسبت به شهر و منطقه نشان می‌دهد و روابطی قوی با دیگران به وجود می‌آورد. همچنین این دست از نمایشگاه‌ها با خلق فرصت‌های شغلی، برای افراد محلی انگیزه ایجاد می‌کنند و عاملی برای انجام سرمایه‌گذاری‌های مشترک جدید هستند.
در زمینه گردشگری استدلال می‌شود که واکنش‌های جوامع میزبان نسبت به بازدیدکنندگان، به میزان رشد و توسعه رویداد بستگی دارد. این فاکتور در دو رابطه مطرح می‌شود: اول، میزان توسعه در منطقه میزبان اثر قابل توجهی بر تاثیرگذاری رویداد دارد، زیرا استنباط  جامعه محلی از گردشگری به طور کلی بر واکنش آنها نسبت به گردشگر رویداد، موثر خواهد بود.
دوم، میزان توسعه رویداد نیز باید مد نظر قرار بگیرد. زیرا برخلاف موقعیت گردشگری، واکنش‌های جامعه محلی نسبت به رویدادهایی که بارها برگزار می‌شوند، در مرور زمان بار منفی کمتری خواهد داشت؛ زیرا برگزارکنندگان در کمینه‌سازی اثرات مختل‌کننده رویداد و بازاریابی آن برای جامعه محلی، با‌تجربه‌تر می‌شوند. تحقیقات طولی در خصوص واکنش‌های جامعه محلی نسبت به رویدادهای یک‌باره نشان داده است که تنها در طول زمان است که حمایت آنها بیشتر می‌شود. در مورد موقعیت‌های تکرار‌شونده، نمایش مکرر منجر می‌شود که جوامع محلی به خوبی با آنها سازگار شوند، چه از طریق توسعه استراتژی‌های انطباق و سازگاری یا به شکل انفعالی توسط حساسیت‌زدایی نسبت به اثرات آن. ضمن اینکه بیشتر تحقیقات بین مشارکت در توسعه فستیوال‌ها و نمایشگاه‌ها و برداشت‌های مطلوب از آنها، رابطه مثبت را نشان می‌دهند. اما  بررسی دقیق‌تر نتایج ثابت می‌کند که این رابطه در بسیاری از موارد پیچیده‌تر است.
استفاده از فرضیه تبادل اجتماعی برای توضیح برداشت‌های جامعه میزبان از اثرات رویدادهای خاص با سه مشکل روبه‌روست.
اول، این فرضیه مبتنی بر این است که انسان‌ها «پردازشگر اطلاعات» هستند که به طور سیستماتیک عمل می‌کنند؛ در حالی که تحقیق روانشناختی دال بر آن است که در برخی موارد بیشتر «شناخت و رفتار سازشی» دارد. دوم، بخش اعظم اطلاعات انسان به صورت اجتماعی حاصل می‌شود و نه در نتیجه تجربه مستقیم. سوم، برداشت‌های مردم در محدوده متن اجتماعی و تاریخی شکل می‌گیرد. پس بر اساس نمایش اجتماعی یک چارچوب تئوری پیشنهاد می‌شود. عامل «اجتماعی» بر این حقیقت دلالت دارد که این نمایشگاه‌ها در اختیار گروه‌های جامعه قرار می‌گیرند و در نتیجه برقراری ارتباط تسهیل می‌شود. آنها مشخص می‌کنند که مردم دنیا را چگونه می‌بینند اما همزمان خودشان توسط تعاملات آنها و ارتباطات در محدوده جامعه معین می‌شوند. نمایش‌های موجود، قدرت تجویزی قوی دارند اما تجربه مستقیم یک نمایشگاه به جوامع اطلاعات بیشتری می‌دهد که بر اساس آن برداشت‌هایشان شکل می‌گیرد. پس با تحلیل وفاق جمعی در واکنش‌های جوامع نسبت به رویدادهای گردشگری، می‌توان آن دسته از نمایشگاه‌های اجتماعی را شناسایی کرد که وجوه اشتراک گسترده‌ای دارند. این امر به اشتراک مساعی بین ذینفعان محلی کمک می‌کند تا سیاست‌های فرهنگی خود را برای یک مقصد گردشگری وضع کنند و از هزینه‌های رفع اختلافات خصمانه اجتناب ورزند. این دست از نمایشگاه‌ها، عقاید و ایده‌ها را درباره همکاری بین سازمانی جلب می‌کنند و برای برنامه‌ریزی نمایشگاه‌ها و مشارکت شهروندان از شیوه‌های «جمعی» استفاده می‌کنند. همکاری میان عاملان محلی برای برگزاری نمایشگاه‌های جدید نیروی قدرتمندی در ساخت و حمایت از هویت محلی است زیرا به عنوان ابزار جذب بازدیدکنندگان، بر نمادهای تاریخی منطقه متکی است.
منابع محلی که به برگزاری یک نمایشگاه کمک می‌کنند، عبارتند از:
فرهنگی: میراث فرهنگی که به واسطه نمایشگاه تبلیغ می‌شوند
اقتصادی: سرمایه‌گذاران  و کارکنان محلی
گردشگری: توسعه یکپارچه نمایشگاه در سیاست منطقه‌ای و گردشگری منطقه
ناوگان حمل‌ونقل عمومی: وجود امکانات حمل‌و‌نقل داخلی در منطقه
نتیجه‌گیری
تاثیرات نمایشگاه‌های فرهنگی یا مستقیم هستند یا غیرمستقیم. این تاثیرات فراتر از نتایج مستقیم اقتصادی و گردشگری هستند. علاوه بر تعداد بازدیدکنندگان، تاثیرات غیرمستقیم دیگری در حوزه‌های زیر دخیل هستند:
اقتصاد محلی: تاثیرات بر اقتصاد محلی یا مستقیم هستند (بر گردشگری و تجارت) یا غیرمستقیم (بر صنایع دیگر مانند صنایع دستی، کشاورزی، خدمات). تاثیرات غیرمستقیم بر اقتصاد محلی به سختی اندازه‌گیری می‌شوند و دقیقا به تاثیرات بر گردشگری مرتبط هستند. بنابراین تاثیرات مستقیم بر گردشگری مد نظر قرار می‌گیرند.
مدیریت اطلاعات: تاثیرات بر اطلاعات و آگاهی فرآیندهای یادگیری مدیران منطقه.
با در نظر گرفتن این فاکتورها باید به تاثیرات بلندمدت نمایشگاه تمرکز کرد. اگر تاثیرات را فقط بر حسب بازدیدکنندگان در نظر بگیریم، در حقیقت سرمایه‌گذاری‌های مورد نیاز برگزاری و توسعه نمایشگاه توجیه اقتصادی ندارد. پس باید در طرح ارزیابی عملکرد نمایشگاه، بازدهی را بر حسب نتایج اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی در طول دوره زمانی طولانی در نظر گرفت.
در یک نتیجه‌گیری کلی می‌توان گفت که بیشترین تاثیر مثبت هر نمایشگاه بر منطقه و محل برگزاری آن اعمال می‌شود. این رابطه غالبا در نتیجه فرآیند یادگیری جمعی در میان ذینفعان محلی است که علاوه بر تقویت هویت فرهنگی جوامع به ایجاد وفاق جمعی کمک می‌کند.