به گزارش پایگاه خبری «عصر نمایشگاه»، بررسی فرصت‌ها و موانع مربوط به چشم‌انداز ادغام شرکت‌ها موضوع این گفت‌وگوست.

پل وودوارد (Paul Woodward)
مدیر شرکت مشاوره وودوارد
پیشنهاد Informa برای تصدی‌گری UBM بار دیگر سوالاتی را در مورد مزایا و چالش‌های سایز و ترکیب در صنعت نمایشگاهی برانگیخته است. زمانی که قدرتمندترین موسسه فعلی یعنی Reed Exhibitions تنها 4 درصد از بازار جهانی را در اختیار دارد و تنها حدود 35 برگزار‌کننده درآمدی بیش از 100 میلیون دلار دارند، نتیجه می‌گیریم صنعتی هستیم که هیچ غول واقعی ندارد و در واقع مجموعه‌ای عریض و طویل از بازیگران کوچک و بی‌اهمیت است.
من اغلب گفته‌ام که یک شرکت نمایشگاهی بزرگ، به‌طور موثر، ائتلاف نسبتا کوچکی از چندین کسب‌و‌کار کوچک است. فشار هم‌افزایی و اقتصاد مقیاس از این ائتلاف‌ها چالشی است که بازیگران بزرگ در صنعت ما تبحر چندانی در روبه‌رو‌شدن با آن ندارند. این فرایند تمایل دارد مدیران سبدگردان و مدیران کشور که چگونگی ارائه‌ کسب‌و‌‌‌کار به مشتریان دست به نقد خود را کنترل می‌کنند، نسبت به آن مقاوم باشند.
و هرچه شرکت نمایشگاهی بزرگ‌تر باشد به همان نسبت کارفرمایان سبدگردان و جغرافیا قوی‌تر هستند.
متعادل‌کردن بوروکراسی شرکتی و روحیه کارآفرینی مورد نیاز برای اینکه کسب وکار واقعا رونق پیدا کند، ترفندی است که از آن کناره‌گیری می‌شود.
جایزه، احتمالا در اینجا داده‌هاست. به‌دلیل ادغام ماموریت‌های دفتر مرکزی، کمی در هزینه‌ها صرفه‌جویی می‌شود هرچند ممکن است بهترین افرادی را از دست بدهد که می‌خواست در اختیار داشته باشد. با ادغام سبدهای سهام که همپوشانی مناسبی انجام می‌دهند و برنده‌های مختلف را به جغرافیای جدید وارد می‌کنند، برخی فرصت‌های درآمدزا به وجود می‌آید مانند رویدادهای UBM در دوبی. اما چنانچه بتوانید در این میان کاری هوشمندانه و جالب را با داده‌های ارزشمندی که توسط 650 غرفه‌دار ایجاد می‌شوند انجام دهید، در آن صورت به‌خوبی خواهید توانست راهی به سوی آینده‌ کسب‌و‌کار ما بیابید.
در غیر این‌صورت، فقط خود را نشان داده‌اید. نفر اول بودن خوب است اما ارزش زیادی به چیزی نمی‌بخشد.

چارلی مک کردی
(Charlie McCurdy)
ݢݢݢرئیس و مدیر عامل
Informa Global Exhibitions
در Informa Global Exhibitions، ما در درجه اول هرجا امکان داشته باشد یا مناسب باشد با خدمت به بازار عمودی، مدیریت خود را انجام می‌دهیم. مقیاس یک سازمان‌دهنده خوب می‌تواند دسترسی جهانی به منابع صنایع و نیز رخنه در سرتاسر جهان را میسر سازد. یک سازمان‌دهنده کوچک تمایل دارد به مشتری‌ها و روند بازار نزدیک‌تر شده و در پیش‌بینی نیازهای مشتری چابک‌تر شود. چالش کسب‌و‌کار نمایشگاه‌های UBM/Informa، حفظ قدرت بازار محلی حین دسترسی جهانی است. ترکیب کسب‌و‌کار نمایشگاه UBM/Informa چشم‌اندازی بی‌نظیر در بازارهای عمودی اصلی و بازارهای پیشرو محلی به همراه خواهد داشت. هیچ‌کس در بازارهای عمودی کلیدی ما، دیدی وسیع‌تر و عمیق‌تر نسبت به فعالیت جهانی ندارد. UBM و Informa هر دو قبلا به موفقیت‌هایی در این زمینه رسیده‌اند و فقط فرصتی که به‌دست آوردند، بزرگ‌تر بود. هدف ما ایجاد بینشی مناسب و خلق فرصت برای بازدیدکنندگان و غرفه‌داران در نمایشگاه و همچنین خارج از نمایشگاه است.
یکپارچگی یا بهتر بگوییم هماهنگی سبد سهام UBM و Informa به هر اندازه که باشد تعهد بزرگی محسوب می‌شود. کسب‌و‌کار نمایشگاهی شگفت‌آور است و تغییر مسیر ماموریت از «سازمان‌دهنده» به سمت «بازارساز» تعهدی پیچیده اما بسیار رضایت‌بخش است.
ابتدا، سرعت توسعه ‌ استعداد و توانمندی‌ها ادامه یافت تا محدودیت کلیدی برای رشد صنعت در جهان باشد اما تبدیل به محدودیت‌هایی واقعی برای پتانسیل سازمان‌دهندگان نمایشگاه‌های کوچک‌تر و متوسط شد که محدود به یک جغرافیا بودند؛ حتی جغرافیای بزرگ‌تری مثل آمریکا  یکی از چند بازار عمودی صنعت. قانون عرضه و تقاضا هنوز جایگزینی پیدا نکرده و رشد پیوسته ‌صنعت ما بستگی روزافزونی به دستیابی به افراد مستعد و محرک است که صنعت ما را به‌عنوان شغل خود بر‌می‌گزینند و می‌توانند به‌طور موثر در محیط جهانی کار کنند.
دوم، سال 2018 سالی است که تجربه مشتری و قابلیت پایداری صرفا واژه‌هایی هیجان‌انگیز نیستند بلکه تبدیل به ابزارهای محرک رشد و رقابتی شده‌اند. در مورد استفاده‌های نوآورانه تکنولوژی (و ارزش افزوده) نیز وضع به همین منوال است. بدین ترتیب در حالی به سال 2019 می‌اندیشیم که می‌دانیم انتظار این توانمندی‌ها از خریداران و تامین‌کنندگان کلیدی ما در بازار می‌رود.

استیو وولمر (Steve Woolmer)
مدیر فاینانس در Media 10
یک کلمه برای تعریف ادغام UBM و Informa کافی است؛ مقیاس.
هر دو شرکت تقریبا یک میلیارد پوند از این کار درآمد دارند. این به خاطر بزرگ‌تر‌شدن نیست بلکه به‌خاطر بهره‌گیری از مزایای بزرگ‌تر‌شدن است. یعنی دسترسی به شبکه بین‌المللی وسیع، موقعیت‌های چشمگیر در بخش‌های خاص و بازارهای رشد کلیدی مانند چین، البته صرفه‌جویی در هزینه‌ها به میزان حدودا 60 میلیون پوند در سال را نیز نباید نادیده گرفت.
چنین چیزی بدون چالش امکان ندارد. این دو شرکت، سرمایه‌گذاری هنگفت در تکنولوژی جدید را برجسته می‌سازند اما صنعت ما وابسته به مردم است. چشم‌انداز ادغام‌ها و مالکیت‌ها مملو از معاملاتی است که در نهایت به‌دلیل اختلافات فرهنگی، ناکام ماندند. یکپارچه‌سازی یک کسب و کار جهانی با ادغام 1100 کارمند یک تعهد بزرگ است. «هم‌افزایی» اصطلاحی دیگر برای از دست دادن شغل و خوشحال نگه‌داشتن کارکنانی است که درگیر سیاست‌های شرکت جدید هستند که کار کوچکی هم نیست.
وقتی اکثر شرکت‌ها در بخش رویدادها فقط رویای منابع موجود برای Informa/UBM را در سر دارند، در آن صورت مزایای بسیاری برای کوچک‌تر بودن شرکت‌ها وجود خواهد داشت که قبلا به دست فراموشی سپرده شده بودند مانند: زیرک و نوآور بودن، عکس‌العمل سریع نشان دادن به تغییرات بازار، آغاز و رشد مفاهیم جدید، هیجان ناشی از بودن بخشی از یک کارآفرینی‌...‌ و این لیست همچنان ادامه دارد. شاید سایز و اندازه واقعا همه چیز نباشد. سازمان‌دهندگان بزرگ‌تر میل دارند از آنها به‌عنوان نمایشگاه‌های بزرگ‌تر یاد کنند. Explori و UFI در گزارش جهانی UFI در سال 2017، دریافتند که رضایت غرفه‌داران عموما با بزرگ‌شدن نمایشگاه کاهش می‌یابد (13% نارضایتی از 1000 تا 2000 هزار شرکت‌کننده در مقابل 18% نارضایتی از بیش از 20 هزار شرکت‌کننده).
آیا این یک شگفتی است؟ و چرا نمایشگاه‌های بزرگ این کاهش را موفقیت می‌بینند؟

مترجم: حمیدرضا نظامی

منبع:  exhibitionworld