به گزارش پایگاه خبری«عصر نمایشگاه» ، مرتضی شفیعی، معاون مهندسی سایپا بابیان این مطلب افزود: شرکت های خارجی در زمان سرمایه‌گذاری تمامی ریسک های سرمایه‌گذاری را بررسی می کنند به همین دلیل تا زمانی که نتوانیم ریسک های سرمایه‌گذاری در کشور را برای سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی به حداقل برسانیم نمی توانیم از هیچکدام انتظار سرمایه‌گذاری داشته باشیم.
وی همچنین بابیان اینکه برنامه‌ریزی‌های کلان در صنعت در راستای تشویق سرمایه باید در راستای ایجاد جذابیت برای سرمایه‌گذاری‌های خارجی باشد گفت: تنها باز کردن درب‌ها جوابگو نیست بلکه باید ارتباطات بین‌المللی را تقویت کنیم تا سرمایه‌گذار خارجی با فراغ بال نسبت به واردکردن تکنولوژی اقدام کند.
شفیعی همچنین در بخش دیگری از سخنان خود بابیان اینکه وقتی در کشوری برنامه‌ریزی‌ها کلان صحیح و کارشناسی نباید نمی‌توان به رشد کیفیت مستمر امیدوار بود گفت: در چنین شرایطی است که گاهی اوقات شاهد اقتصاد پویا هستیم و گاهی نیز رکود بر اقتصادمان حاکم می‌شود.
وی همچنین با اشاره به  عدم توسعه و ارتقای تکنولوژی قطعه سازان در طی سال‌های اخیر گفت: بی‌شک دلیل این اتفاق  به دلیل فضای نامناسب سرمایه‌گذاری و مشکلات اقتصادی حاکم بر کشور بوده است نه به دلیل تمایل نداشتن مدیران برای رشد این صنعت.
معاون مهندسی سایپا در ادامه به‌قرار داد تندر 90 به‌عنوان تنها نمونه قرارداد سرمایه‌گذاری یک شرکت معتبر خارجی در صنعت خودرو اشاره کرد  و گفت: شک نداشته باشید در آن زمان قراردادی که منعقد شد بهترین قرارداد ممکن بود.
وی همچنین ادامه داد: اما در این قرارداد نیز تصمیم‌گیری‌های شخصی، دخالت‌های که از جهت‌گیری‌های سیاسی نشأت می‌گرفت و همچنین تأخیری که دولت نهم در اجرایی شدن قرارداد ایجاد کرد موجب شد میزان تولیدی که قرار بود در هرسال بیش از 300 هزار دستگاه باشد هنوز بعد از 10 سال به عددی که برنامه ریزی شده بود نرسیده ایم.
معاون مهندسی سایپا در ادامه نیز با بیان اینکه به طور حتم رنو و پژو بهترین برندهای این صنعت نیستند گفت: با این وجود وقتی شرایط برای سرمایه گذاران خارجی مهیا نیست نمی توان انتظار داشت برند های دیگر فعالیت جدی را در ایران  آغاز کنند.
مرتضی شفیعی در پایان نیز گفت: باید پذیرفت تا وقتی‌که محصولات با برند خارجی تولید و عرضه می‌شوند، حتی اگر عمده قطعات آن داخلی سازی شده باشند، نمی‌توان در فضای رقابتی بازارهای صادراتی، بازیگری توانمند بود، شاهد این ادعا صادرات بسیار ناچیز خودروهای خارجی تولیدشده در کشورهایی مانند چین و هند است. البته در ایران نیز باوجود تأکیدات دولت و مجلس مبنی بر الزام صادرات محصولات خارجی مونتاژ شده در ایران، و باوجود درج آن به‌عنوان یک الزام در قراردادها، هیچ‌گاه توفیقی دراین‌ارتباط حاصل نشد. بنابراین تولید محصولات با برند داخلی یا برند مشترک بهترین گزینه برای رشد و توسعه دانش طراحی در خودروسازی و قطعه‌سازی‌ و نیز ورود به بازارهای جهانی خواهد بود.